Michael G. Imber Architects – strażnik tradycji z Teksasu

Wiodące media związane z designem i architekturą promują modernistyczny minimalizm. Szansa, że zobaczą w nich Państwo to co tworzy pracownia Michaela G. Imbera, teksańskiego architekta i edukatora, jest minimalna. Dlatego robimy to my i przy okazji przypominamy list, w którym Imber zarzucił hipokryzję oraz egoizm współczesnym amerykańskim architektom. Za napisaniem listu krył się sprzeciw Imbera wobec krytyki jakiej nie szczędziło amerykańskie środowisko architektoniczne projektowi rozporządzenia ”Make the federal buidling beautiful again”. Projekt popierany przez Donalda Trumpa zmierza do uczynienia klasycyzmu oficjalną architekturą nowo powstających budynków federalnych USA. Czy Imber miał rację sami Państwo rozsądzą po przeczytaniu listu, który przytaczamy poniżej.

Michael G. Imber to pracownia architektoniczna mająca siedzibę w San Atonio w Teksasie. Firma promuje nowoczesną architekturę tradycyjną. Architekci czerpią inspirację z krajobrazu i historii poszczególnych regionów USA. Dziś gdy uważa się, że współczesna architektura tradycyjna jest odtwórcza a nawiązywać do historii można udanie jedynie poprzez bryłę i materiał Imber stara się udowodnić, że jest zupełnie inaczej.

Strona internetowa: Michael G. Imber, Architects : Michael G. Imber, Architects (michaelgimber.com)

Facebook: Michael G. Imber, Architects | Facebook

LIST MICHAELA IMBERA DO AMERYKAŃSKIEGO INSTYTUTU ARCHITEKTÓW (odpowiednik polskiego SARP)

W oryginale (ze zdjęciami): In Response to the AIA | At Home & Afield (michaelgimberblog.com)

Tłumaczenie

17 luty 2020 r.

Szanowny Panie Frederick i Panie Ivy,

Amerykański Instytut Architektów opublikował niedawno swoją odpowiedź wobec zamiaru Prezydenta wydania zarządzenia wykonawczego, w którym stwierdza się: „W REGIONIE STOŁECZNYM I DLA WSZYSTKICH SĄDÓW FEDERALNYCH STYL KLASYCZNY BĘDZIE STYLEM PREFEROWANYM I DOMYŚLNYM…”. Przeciwnicy zarządzenia twierdzą, że styl architektoniczny nie powinien być narzucany. Najgłośniejszym z krytyków jest AIA.

Żeby było jasne, zgadzam się – nawet jako klasycysta. Ani rząd, ani organizacja zawodowa nie powinny narzucać jednego stylu architektonicznego. Jednak pytam – czy nie właśnie tym zajmuje się AIA od dziesięcioleci? Jako członek stowarzyszenia chciałbym zwrócić uwagę na kilka KŁAMSTW w liście napisanym również w moim imieniu przez AIA 6 lutego 2020 r.:

1. AIA „zawsze współpracuje ze społecznościami lokalnymi, aby wybrać najbardziej odpowiednią architekturę dla tych społeczności. Jeden narzucony styl po prostu uniemożliwia dodanie pozytywnego wkładu ze strony wszystkich zainteresowanych”.

AIA konsekwentnie IGNORUJE lokalną historię, kulturę, tradycje budowlane i lokalne materiały na rzecz stylów wywodzących się z teorii i technologii, które mają niewiele wspólnego z istniejącymi miejskimi tkankami. Technologia i innowacyjność mają bezwzględne pierwszeństwo przed pięknem i harmonią przy decydowaniu, co jest dla społeczeństwa „dobre”.

W 2007 roku AIA ogłosiła listę 150 budynków, zwycięzców ogólnokrajowej ankiety „Ulubiona architektura Ameryki”. Dziewięć z dziesięciu najlepszych budynków zostało zaprojektowanych klasycznie, a pięć z tych dziewięciu klasycznych budynków to budynki federalne w Waszyngtonie.

Po ukończeniu modernistyczny budynek federalny w San Francisco zaprojektowany przez Thoma Mayne’a uzyskał aprobatę użytkowników na poziomie 13%, ale budynek mimo to OTRZYMAŁ NAGRODĘ AIA Excellence in Architecture Honor Award. Mayne napisał: „Może sztuka powinna przyjąć bardziej AGRESYWNĄ postawę wobec publiczności”. W 2013 roku Thom Mayne zdobył Złoty Medal AIA.

2. „AIA nie ustala i nie nadaje pierwszeństwa żadnemu stylowi architektonicznemu ponad innym”.

Byłoby interesującym gdyby pan Ivy, autor listu i głośny orędownik architektury modernistycznej, zademonstrował, w jaki sposób wspiera tradycyjnie praktykujących członków organizacji. Chociaż w deklaracji misji AIA „różnorodność” jest jednym z jej filarów, to to podejście w żaden sposób nie rozciąga się na działalność architektoniczną AIA. AIA i jego media konsekwentnie i żarliwie promują architekturę modernistyczną i TYLKO ARCHITEKTURĘ MODERNISTYCZNĄ. W Stanach Zjednoczonych istnieje duża grupa światowej sławy architektów klasycznych, ale rzadko kiedy któryś z nich został doceniony, nagrodzony, mógł opublikować swoje prace w czasopismach organizacji lub mieć możliwość podzielenia się swoją pracą lub pomysłami z całą organizacją.

3. „… konkretny typ architektury wskazany w rozporządzeniu może zwiększyć koszt projektu (nawet trzykrotnie), [AIA] ma nadzieję, że GSA, Kongres i inne osoby przemyślą projekt. Ponieważ koszty te musieliby ponieść amerykańscy podatnicy, nie jest to bez znaczenia”.

Piękne, funkcjonalne i trwałe budynki klasyczne są powszechnie i konsekwentnie budowane W RAMACH TYCH SAMYCH BUDŻETÓW, które są typowe dla budynków modernistycznych. W rzeczywistości modernistyczne budynki często PRZEKRACZAJĄ budżet. To, czy budynek jest w klasycznym idiomie, nie znaczy od razu, że będzie droższy i przekroczy budżet. To o czym nigdzie nie wspomniano w tym liście, to fakt, że klasyczne budynki są zbudowane z wypróbowanych i przetestowanych materiałów, które sprawdzają się przez setki lat. Modernistyczne budynki używają technologii i innowacji, które szybko stają się przestarzałe i drogie w utrzymaniu – jeśli nawet nie niemożliwe do utrzymania z powodu przestarzałych materiałów i technologii.

Na przykład:

• Klasyczny budynek sądu federalnego w Tuscaloosa, razem ze wszystkim kosztował w sumie 47,8 mln dolarów. „Były pewne oczekiwania społeczne, że budynek będzie miał jednoznaczne odniesienie do klasycznej architektury” – mówił Aric Lasher, AIA, dyrektor ds. Projektowania w HBRA.
• Z drugiej strony modernistyczny budynek sądu federalnego w Austin kosztował podatników 123 miliony dolarów. W 2016 roku budynek otrzymała nagrodę od ”Justice Facilities Review” od American Institute of Architects.
• Oculus Santiago Calatravy, zbudowany na dolnym Manhattanie, kosztował prawie 4 miliardy dolarów. Pierwotny szacunek budżetu wynosił 2 miliardy dolarów.
• Budżet budynku federalnego Thoma Mayne’a w wysokości 144 milionów dolarów został zmniejszony o 11 milionów dolarów dzięki wyeliminowaniu klimatyzacji w celu zachowania jego zewnętrznego wyglądu.

Jako członek AIA pozostałem w organizacji, aby pracować na rzecz jedności i różnorodności wśród naszych członków. To było trudne. Ponieważ zajmuję się tradycyjną architekturą, moje prace bywały nazywane przez moich KOLEGÓW z AIA (wszyscy z nich to architekci moderniści) RASISTOWSKIMI, ELITARNYMI, a nawet FASZYSTOWSKIMI. Te etykiety nie pochodzą od społeczeństwa, wśród którego moje prace pozostają popularne – jestem znany w mediach i otrzymałem wiele nagród od organizacji niezwiązanych z AIA. Nie są to też zarzuty, które by pochodziły od moich przekonań politycznych czy osobistych. Są to etykiety, które pochodzą tylko od moich kolegów z AIA, dyskredytujących fakt, że wierzę w ciągłość historii, kultury oraz w piękną i znaczącą architekturę, która rodziła się z tych wartości i może rodzić się dalej.

Prawdą jest, że zarówno modernistyczne, jak i klasycystyczne budynki mogą być dobrymi budynkami służącymi społeczeństwu. Uważam, że klasycyści, moderniści i opinia publiczna mogą zgodzić się co do jednego, że egoizm wśród architektów, brak zrozumiałego języka architektonicznego, lekceważenie historii kultury i brak jedności w organizacji stworzyły bałagan z konsekwencjami dla przestrzeni publicznej. Rozwiązaniem nie powinno być promowanie „klasycznych” bądź „modernistycznych” rozwiązań. Powinno się promować rozwiązania „dobre”. Zmiana ta powinna zacząć się od kierownictwa w American Institute of Architects.

Z poważaniem,

Michael G. Imber, FAIA