|

Oskar Sosnowski (1880–1939) – architekt, urbanista, konserwator, artysta i wykładowca akademicki

Choć bywa często kojarzony z modernizmem, to jednak jego twórczość wymyka się jednoznacznym klasyfikacjom. Łączył bowiem nowoczesne technologie budowlane z głębokim szacunkiem dla historycznego dziedzictwa i dekoracyjności dawnej architektury. Ekspresyjne bryły, „styl polski”, żelbet i średniowiecze wymieszane z barokiem. Prof. Adam Miłobędzki dostrzegał w jego postawie twórczej zaskakujące zestawienia: […] sprzeczne, zdawałoby się, elementy: empiryzm z mistyką, przyrodniczy determinizm z symbolizmem, tradycyjny katolicyzm i panteizm, nacjonalizm z tolerancją, historyzm z secesją, a później aspiracjami modernistycznymi, ścisłą wiedzę inżynierską z humanizmem i […] obiektywizm badacza z pasją twórczą. Prof. Jan Zachwatowicz, asystent Sosnowskiego w Zakładzie Architektury Polskiej, pisał: – Sposób jego widzenia historii architektury był niesłychanie pogłębiony, on przeczytał masę rzeczy. Chciał, żeby w obrębie zakładu pracowali ludzie różnych poglądów, różnej specjalności. Tam byli architekci, historycy sztuki, etnografowie i historycy.

Pomimo, iż kościół św. Rocha w Białymstoku pozostaje najbardziej znanym dziełem Oskara Sosnowskiego, to jego dorobek obejmuje znacznie więcej projektów — niestety, tylko część z nich doczekała się realizacji. Przyglądając się jego twórczości z perspektywy współczesności, trudno nie zadać pytania o kierunek, w jakim zmierza dzisiejsza architektura. Czy nie zatraciła po drodze czegoś istotnego? Jak wyglądałyby współczesne przestrzenie, gdyby ich twórcy — wzorem Sosnowskiego — potrafili, chcieli i mogli łączyć nowoczesność z bogactwem form i symboliką zakorzenioną w wielowiekowej tradycji?

Po decyzji o obronie Warszawy we wrześniu 1939 roku, Oskar Sosnowski opuścił własne mieszkanie i przeniósł się na Politechnikę Warszawską. Chciał chronić zbiory w razie zagrożenia. Tam też, „na posterunku”, 24 września 1939 roku doznał obrażeń w wyniku niemieckiego bombardowania i wkrótce zmarł.

Więcej o architekcie można przeczytać w książce: „Oskara Sosnowskiego świat architektury. Twórczość i dzieła”, 2004.

Projekt kościoła w Orłowie, 1910 r.
Warszawa, Kościół Niepokalanego Poczęcia Najświętszej Maryi Panny, 1911-1923.
Foto: Emptywords/wiki
Projekt kościoła parafialnego we Włocławku, 1911 r.
Projekt kościoła św. Anny we Lwowie, 1912 r.
Projekt kościoła św. Rocha na Górce Zgody, Łęgonice k. Nowego Miasta nad Pilicą, 1919 r.
Po prawej – późniejsza realizacja.
Fałków, Kościół Świętej Trójcy, 1920-1948.
Foto: Krzysztof Kudowa
Goniądz, Kościół pw. Świętej Agnieszki, 1922-1924.
Foto: Bogusław Baldun
Chlewiska, rozbudowa kościoła św. Stanisława, 1923-1924.
Foto: ŁukaSZ
Białystok, kościół św. Rocha, 1927-1939.
Foto: Piotr Tabaczyński
Lublin, Kościół św. Michała Archanioła na Bronowicach, 1930-1938.
Foto: baumit.pl
Projekt konkursowy Kościoła Opatrzności Bożej w Warszawie, 1932 r.
Projekt zagrody włościańskiej, 1909 r.
Projekt synagogi. 1910 r.
Projekt Archiwum Aspiracji Niepodległościowych Narodu Polskiego, 1912 r.
Źródło: wikipedia
Gdynia, willa Baśka, 1921 r.
Rozebrana w latach 90. XX w. i „odbudowana” z nowym skrzydłem apartamentowym.
Foto: google maps
Projekt „Okolnicy”, Warszawa, 1924 r.
Projekt zabudowy „pierwszej osady spółdzielczej” na Czerniakowie, Warszawa, 1925 r.
Projekt konkursowy regulacji Placu Saskiego w Warszawie, 1927r.
Przyglądając się twórczości Oskara Sosnowskiego z perspektywy współczesności, trudno nie zadać pytania o kierunek, w jakim zmierza dzisiejsza architektura. Czy nie zatraciła po drodze czegoś istotnego? Jak wyglądałyby współczesne przestrzenie, gdyby ich twórcy — wzorem Sosnowskiego — potrafili, chcieli i mogli łączyć nowoczesność z bogactwem form i symboliką zakorzenioną w wielowiekowej tradycji?

Postaw mi kawę na buycoffee.to


Każda kawa pomaga nam działać dalej! Dziękujemy!

Podobne wpisy

Dodaj komentarz

Twój adres e-mail nie zostanie opublikowany. Wymagane pola są oznaczone *