Irlandia, Włochy, Szkocja, Anglia i… Polska – czyli współczesne przykłady rozbudowy zabytków
Nieraz zdarza się, że ze względów ekonomicznych czy praktycznych właściciel zabytku decyduje się na jego rozbudowę. Realia współczesnej architektury oraz przepisów budowlanych połączone z wciąż żywym wśród wielu konserwatorów przekonaniem, że nowa kubatura musi odróżniać się wyglądem od zabytku, kończy się bardzo często dobudowaniem do niego prostej minimalistycznej bryły.
Nie musi tak wszakże być. Wciąż zdarzają się właściciele, którzy za zgodą konserwatora, bądź wręcz we współpracy z nim, decydują się na dostawienie obiektu, który nie tylko komponuje się z zabytkiem, ale sam w sobie ma ambicje bycia dziełem sztuki.
Poniżej przykłady z Irlandii, Włoch, Szkocji oraz Anglii.
Zestawienie kończymy przykładami z Polski, znakami czasów, które z pewnością „niczego nie fałszują”.
SPA powstało jako część wartej 75 milionów renowacji zamku przeprowadzonej przez Red Carnation Hotel Collection.
„Francuski architekt Philippe Bonino zaprojektował oranżerię, która doskonale uzupełnia design dawnej irlandzkiej twierdzy, której pierwszy kamień został położony w XIII wieku, a ostatnia rozbudowa została ukończona w latach 70. XX wieku (w stylu neogotyckim!), kiedy to słynna irlandzka rodzina Guinnessów nazywała ją swoim domem.” „Wnętrza, zaprojektowane przez Bonino i zespół projektowy Red Carnation Hotels pod kierownictwem Toni Tollman, córki prezesa i założycielki Beatrice Tollman, tworzą przestrzeń, która łączy się z oryginalnym gotyckim dziedzictwem zamku, jednocześnie wplatając opowieść o Celtach, którzy zamieszkiwali go w średniowieczu. Ręcznie wykonane przez lokalnych rzemieślników drzwi są oprawione w dąb z brązowymi detalami, podłogi są wyłożone ziemistym szarym kamieniem Pietra Piasentina, łuki okienne przypominają styl gotycki, a paleta kolorów neutralnych szarości i kremów nawiązuje do oryginalnej kamieniarki zamku. Wisienką na torcie jest mural w strefie basenu krytego, stworzony przez południowoafrykańską artystkę ceramiki Jane du Rand.”
https://www.extravega.com/portfolio/items/glass-patio-rooms/
https://www.architecturaldigest.com/story/ashford-castle-spa
Architekt: Philippe Bonino.
Rok: 2015.
„Mural w strefie basenu krytego, stworzony przez południowoafrykańską artystkę ceramiki Jane du Rand.
Więcej: https://www.durandmosaic.com/residential/ashford-castle-spa
Architekt: Philippe Bonino.
Rok: 2015.
„Mural w strefie basenu krytego, stworzony przez południowoafrykańską artystkę ceramiki Jane du Rand.
Więcej: https://www.durandmosaic.com/residential/ashford-castle-spa
Zamek po zakupie przez obecnego właściciela w 1994 został adaptowany do roli hotelu. W tym celu w miejscu jednego z dziedzińców powstał pełniący funkcje recepcji szklany pawilon – Palm Court.
„Żeliwne kolumny i szklany sufit tworzą egzotyczną przestrzeń w stylu fin de siècle.”
„Nie chciałem tworzyć nowoczesnego znaku czasu; chciałem, aby było to dość organiczne, stwarzające uczucie, że jest to raczej czyjś dom a nie hotel”, mówi właściciel.
„Obsesja rodziny na punkcie detali jest widoczna nie tylko w pokojach. Pierwotnie była to fortyfikacja, „to nie był zamek, który przyjmował gości. Raczej służył do trzymania ludzi z dala”, wyjaśnia właściciel. Dlatego jako recepcję zaprojektował on oszklony Palm Court, będący kontynuacją zewnętrznego dziedzińca. Tutaj goście są przyjmowani pod wysokimi palmami i lampami Poggibonsi dostosowanymi do proporcji przestrzeni.”
https://designanthologyuk.com/…/hotel-castello-di-reschio/
https://www.reschio.com/the-castle
Architekt: właściciel hrabia Benedikt Bolza i artystka Donna Nencia Corsini.
Rok: po 1994.
Zamek po zakupie przez obecnego właściciela w 1994 r. został adaptowany do roli hotelu. W tym celu w miejscu jednego z dziedzińców powstał pełniący funkcje recepcji szklany pawilon – Palm Court.
Architekt: właściciel hrabia Benedikt Bolza i artystka Donna Nencia Corsini.
Rok: po 1994.
„Żeliwne kolumny i szklany sufit tworzą egzotyczną przestrzeń w stylu fin de siècle.”
Architekt: właściciel hrabia Benedikt Bolza i artystka Donna Nencia Corsini.
Rok: po 1994.
„Gillies & Farrell Masonry Ltd. zostali wyznaczeni do wykonania wszystkich prac konstrukcyjnych i dekoracyjnych z kamienia przy rozbudowie Muzeum Black Watch.
Projekt zakładał wykonanie specjalistycznych prac wykończeniowych i rzeźbiarskich we wszystkich głównych sekcjach nowego obiektu. Wybrano piaskowiec St Bees, który fachowo został obrobiony. Prace rzeźbiarskie i budowlane wykonywane przez naszych kamieniarzy wymagały precyzyjnych detali, ponieważ rzemiosło kamieniarskie stanowiło istotny element inwestycji.”
https://web.archive.org/…/www…/index/development_concept
Architect Lachlan Stewart RIAS, RIBA.
Rok: 2009.
Oset to narodowy kwiat Szkocji.
Napis po łacinie oznacza „Nikt mnie nie atakuje bezkarnie” i jest mottem Królestwa Szkocji.
https://web.archive.org/…/www…/index/development_concept
Architect Lachlan Stewart RIAS, RIBA.
Rok: 2009.
„Przekształcenie dawnej rezydencji, takiej jak Tedworth House, w centrum rehabilitacji dla rannych żołnierzy, to bardzo nietypowy projekt dla biura i trafił do nas dość nieoczekiwaną drogą. Najlepszy przyjaciel Francisa Terry ze szkoły, obecnie major Mark Goodwin-Hudson, był oficerem służącym w koszarach Tidworth. Jego mesą oficerską był Tedworth House, który miał zostać zamknięty w ramach rządowych cięć budżetowych na obronę. To przygnębiało Marka, ponieważ był zainteresowany architekturą klasyczną od czasów nauki w Stowe, a później studiów z historii sztuki na Uniwersytecie Anglii Wschodniej. Nie chciał widzieć, jak ten wspaniały budynek zostaje opuszczony. W tym samym czasie Bryn i Emma Parry, założyciele Help for Heroes, którzy mieszkali w pobliżu, mieli te same obawy i marzyli o przekształceniu go w centrum rehabilitacji dla rannych żołnierzy. Mark i Parryowie współpracowali, aby umożliwić Help for Heroes przejęcie domu. Kiedy przyszło do wyboru architekta, uznali, że ważne jest, aby wybrać architekta, który byłby wrażliwy na klasyczną architekturę oryginalnego budynku. Wtedy Mark skontaktował się z Francisem, a biuro z przyjemnością podjęło się pracy dla tak szczytnego celu.”
https://ftanda.co.uk/projects/recovery-centre/
Architekt: Francis Terry and Associates.
Rok budowy: 2012.
https://kielce.wyborcza.pl/…/7,47262,28415939…
Rok: 2022.
https://siemianowiceslaskie.naszemiasto.pl/…/ar/c1-9803429
Rok 2018.
Adaptacja i rozbudowa o skrzydło na potrzeby Centrum Edukacji Ekologicznej.
https://bielsko.biala.pl/…/willa-w-cyganskim-lesie-z….
Rok 2023.
