Warszawa – rekonstrukcja północnej pierzei Placu Teatralnego z lat 1995-1999

Zrekonstruowana w latach 1995-1999 północna pierzeja Placu Teatralnego w Warszawie. Po lewej kamienica Krzysztofa Bruna, w centrum kościół św. Brata Alberta i św. Andrzeja Apostoła, po prawej Pałac Jabłonowskich.

Kamienica uległa zniszczeniu w trakcie II wojny światowej. Kościół przetrwał i odprawiano w nim nabożeństwa aż do 1953, gdy władze komunistyczne zadecydowały o jego wyburzeniu. Odbudowa świątyni została sfinansowana m.in. z funduszy Banku Rozwoju Eksportu, środowisk twórczych oraz redakcji „Rzeczpospolitej”. Oba budynki zostały odbudowane na skróconym planie. Skrzydło kamienicy od strony Bielańskiej zostało skrócone tak samo jak i nawa kościoła. Wynikało to z faktu, że po wojnie w miejscu wyburzonych budynków powstały bloki. Kolejną różnicą w stosunku do stanu historycznego jest ostatnie piętro kamienicy, które po odbudowie ukryto za wysokim dachem z lukarnami. W komentarzu to samo miejsce pod koniec XIX w.

Barokowy pałac wzniesiono w latach 1773–1785 dla Antoniego Barnaby Jabłonowskiego według projektu Jakuba Fontany i Domenico Merliniego. Przebudowany na ratusz miejski w 1819 r. Spalony w czasie powstania styczniowego. Odbudowany w stylu neorenesansowym w 1868. Znacznie zniszczony w czasie II wojny światowej. Ruiny rozebrano w 1952 r. Decyzja o odbudowie północnej pierzei Placu Teatralnego została podjęta w 1990 r. Pałac Jabłonowskich zrekonstruowano w 1997 jako biurowiec dla Banku Rozwoju Eksportu i Citibanku. Budynek wykonano w technice żelbetowej. Zachowano pierwotną bryłę i zrekonstruowano fasadę. Pozostałe elewacje zyskały wygląd współczesny. Stojące w dalszym ciągu zabudowy kościół św. Andrzeja oraz kamienicę przy Senatorskiej 18a ukończono w 1999 r.

Sposób rekonstrukcji Pałacu Jabłonowskich jak i całej północnej pierzei Placu Teatralnego stał się jednym z głównych argumentów środowiska przeciwników rekonstrukcji. Powołują się oni na fakt, że piętra budynku nie są organicznie połączone z fasadą pałacu i przebiegają w poprzek okien. Co do kościoła św. Andrzeja oraz stojącej obok kamienicy krytykowane jest skrócenie planu budynków ze względu na stojące za nimi bloki.