Warszawa – bazylika katedralna św. Michała Archanioła i św. Floriana Męczennika w roku 1946 i współcześnie, po przeprowadzonej w latach 1947-1972 rekonstrukcji
Neogotycką świątynię w dzielnicy Praga-Północ wzniesiono w latach 1888-1904. Na projekt kościoła rozpisano konkurs, który wygrał Józef Pius Dziekoński. Forma i układ przestrzenny kościoła nawiązują do tradycji gotyku mazowieckiego lub nadwiślańskiego. W latach 1932-1934 dwie 75-metrowe wieże kościoła musiały zostać obniżone do 2/3 ich pierwotnej wysokości. Powodem było pękanie ścian świątyni pod wpływem ciężaru hełmów wież.
14 września 1944 kościół został wysadzony w powietrze przez wycofujących się Niemców. Do wysadzenia użyto materiałów wybuchowych przeznaczonych pierwotnie do zniszczenia leżącego nieopodal Szpitala Praskiego. Z całej świątyni ocalały jedynie fragmenty ścian bocznych z figurami patronów świątyni, św. Michała Archanioła i św. Floriana Męczennika, wykonanymi przez Tadeusza Skoniecznego.
Odbudowana w latach 1947-1972 w oryginalnym kształcie. Autorem projektu rekonstrukcji świątyni był znany z powojennej odbudowy zabytków architekt i profesor Politechniki Warszawskiej Stanisław Marzyński.
