Wiśnicz – kiedy nadmiar zieleni zagraża zabytkom wpisanym w krajobraz kulturowy
Wszyscy kochamy zieleń. Walczymy o każde drzewo. Co począć jednak, gdy zieleń zaczyna pochłaniać cenne zabytki do tego stopnia, że znikają one z krajobrazu? Wzgórze, na którym stoi zamek w Wiśniczu ze względów obronnych, ale także i krajobrazowych, było pozbawione zieleni. W latach 30. XX w. mury bastionów były w złym stanie. Postanowiono je zatem zasłonić i posadzono wokół nich świerki. Wkrótce zarosły one zupełnie wzgórze zamkowe. W konsekwencji bastiony zniknęły z krajobrazu a grozi to wkrótce i reszcie zamku. Wycinka drzew jednak jest bardzo utrudniona, ponieważ cały ten teren stał się obszarem Natura 2000.
Na temat problemu powstało opracowanie naukowe. Czytamy w nim, że w przypadku krajobrazu Wiśnicza spotykamy się z sytuacją, gdy ochrona zabytku stoi w sprzeczności z ochroną otoczenia przyrodniczego. W istniejących ramach prawnych pasywna ochrona przyrody może być szkodliwa, a nawet może stanowić zagrożenie dla miejsca o historycznym znaczeniu. (“Krajobraz kulturowy Nowego Wiśnicza – studium ekspozycji jako podstawa zagospodarowania i zarządzania otoczeniem wzgórza zamkowego.”, opracowanie: Dr inż. Arch. Urszula Forczek-Brataniec, Mgr inż. Paulina Nosalska – do ściągnięcia m.in. ze strony BIP.Malopolska.pl ).
Na temat problemu wypowiadał się też Roman Marcinek w referacie “Badania otoczenia zamku i ograniczenia w jego odtworzeniu”, podczas konferencji Odbudować, zmienić, zachować? Zamki w krajobrazie Polski:
“Krajobraz kulturowy Nowego Wiśnicza – studium ekspozycji jako podstawa zagospodarowania i zarządzania otoczeniem wzgórza zamkowego.” Opracowanie: Dr inż. Arch. Urszula Forczek-Brataniec, Mgr inż. Paulina Nosalska.
